Heterochromia oczu to wada genetyczna, która objawia się różnobarwnymi tęczówkami. Rzadko ma charakter nabyty i rozwija się np. na skutek nowotworu lub urazu. Kiedy wymaga leczenia?
Z artykułu dowiesz się:
Heterochromia – krótka charakterystyka
Heterochromia oczu to wielokolorowa tęczówka lub dwa różne kolory oczu. Wada ta dotyczy 1% populacji. Schorzenie to występuje również u zwierząt.
Nie każda heterochromia jest taka sama. Jest wiele jej rodzajów. Wyróżnia się przede wszystkim heterochromię iridis (różnobarwność jednej tęczówki) i heterochromię iridium (różnobarwność obu oczu). Dodatkowo istnieją heterochromia całkowita(jedno oko jest inne niż drugie), heterochromia sektorowa i centralna.
Heterochromia – przyczyny
Kolor oczu jest dziedziczony po rodzicach w sposób autosomalny dominujący. Zależy sporo od ilości melaniny, która znajduje się w genach rodziców. Melanina to pigment, który naturalnie obecny jest w komórkach zwanych melanocytami. Każdy człowiek ma ich podobną liczbę, ale różnić się może liczba melanosomów, które produkują melaninę. Wyróżnia się przy tym dwa rodzaje melanosomów: eumelanosomy odpowiadające za ciemną barwę oczu i feomelanosomy, które odpowiadają za barwę jasną.
Heterochromia to wada genetyczna, która ma związek z zaburzeniami w rozkładzie melaniny w tęczówkach. Nie jest ona dziedziczna. Zazwyczaj jest to wada samoistna, ale może być to jednym z objawów schorzenia. Wymienić tutaj należy bielactwo, nietrzymanie barwnika, zespół Sturge-Webera, zespół Waardenburga czy chorobę Hirschprunga. Rzadko heterochromia nabyta jest konsekwencją jaskry czy nowotworu oka.
Heterochromia – leczenie
Heterochromia zazwyczaj nie wymaga leczenia. Jeśli jest wrodzona rzadko ma związek z chorobą lub powoduje zaburzenia widzenia. Jest to defekt, albo walor estetyczny.
Oczywiście zdarzyć się może, że heterochromia jest objawem schorzenia wymagającego leczenia. Jeśli dotyczy dzieci z niedosłuchem oznaczać może zespół Waardenburga. To rzadka choroba genetyczna.
Dalszej diagnostyki na pewno wymaga heterochromia nabyta. Powodować ją może bowiem czerniak oka, a więc groźny nowotwór złośliwy. Odpowiadać za heterochromię może też uraz oka, który polega na przedostaniu się do gałki ocznej metalicznego ciała obcego. To prowadzić może nawet do całkowitej utraty wzroku.
Czerniak oka to popularny pierwotny nowotwór oka. Stanowi 70% wszystkich nowotworów złośliwych w obrębie narządu wzroku. Na ogół atakuje naczyniówkę, rzadziej spojrzę i tęczówkę. Niekiedy daje przerzuty do wątroby i wtedy rokowania są bardzo złe. Średnia przeżywalność od chwili postawienia diagnozy wynosi do 11 miesięcy.
Najważniejsze informacje:
- Heterochromia oczu to wada genetyczna, która objawia się różnobarwnymi tęczówkami. Rzadko ma charakter nabyty i rozwija się np. na skutek nowotworu lub urazu.
- Istnieją heterochromia iridis (różnobarwność jednej tęczówki) i heterochromia iridium (różnobarwność obu oczu).
- Zazwyczaj jest to wada samoistna, ale może być to jednym z objawów schorzenia.
- Heterochromia zazwyczaj nie wymaga leczenia. Jeśli jest wrodzona rzadko ma związek z chorobą lub powoduje zaburzenia widzenia.
FAQ - Najczęsciej zadawane pytania
- Czy heterochromia to choroba?
- Heterochromia oczu to wada genetyczna, która objawia się różnobarwnymi tęczówkami. Rzadko ma charakter nabyty i rozwija się np. na skutek nowotworu lub urazu.
- Jak wygląda leczenie heterochromii?
- Zazwyczaj nie jest konieczne, a różna barwa oczu jest walorem estetycznym. Leczy się jedynie zmiany nabyte, które mają związek z jakąś chorobą.
