Anoreksja

Anoreksja to poważne zaburzenie odżywiania. Dotyka głowę i ciało jednocześnie. Osoby cierpiące na anoreksję nie kontrolują uczucia głodu i zmniejszają swoje porcje żywieniowe, intensywnie ćwiczą oraz sięgają po leki przeczyszczające. To prowadzi do wyniszczenia organizmu.

Anoreksja – czym jest?

Anoreksja oznacza brak apetytu. To zaburzenie odżywiania – jadłowstręt psychiczny. Wyróżnia się przy tym kilka typów anoreksji. Typ restrykcyjny dotyczy zmniejszania pokarmów i głodzenia się. Z kolei typ bulimiczny oznacza epizody obżerania się i prowokację wymiotów.

Anoreksja i jej przyczyny

Anoreksję powoduje wiele czynników – genetyczne i psychologiczne. Do czynników ryzyka zalicza się w tym przypadku:

• płeć, bo kobiety chorują 10 razy częściej,
• młody wiek, bo anoreksja na ogół występuje w okresie pokwitania,
• dodatni wywiad rodzinny, a więc zaburzenia jedzenia w rodzinie,
• cywilizacja zachodnia, co wynika z presji na temat szczupłego wyglądu,
• niska samoocena,
• perfekcjonizm, 
• nieprawidłowe relacje z otoczeniem. 

Anoreksja a psychika i ciało

Osoby chore na anoreksję zazwyczaj:

• stosują głodówki,
• jedzą bardzo niewiele,
• stosują monotonną, nudną dietę,
• często ćwiczą, również w nocy,
• stosują leki przeczyszczające i odwadniające.

Anorektyczny wbrew pozorom odczuwają głód. Ciągle z nim walczą i próbują oszukać swój żołądek. 

Objawy anoreksji dotyczyć mogą w zasadzie całego organizmu. Są to:

• spadek masy ciała, wychudzenie,
• brak tolerancji na zimno,
• blada, sucha skóra, 
• drobny meszek na całym ciele,
• niedobory pokarmowe i mineralne,
• obrzęki. 

W przypadku układu krążenia zaobserwować można bradykardię, a więc wolną akcję serca, niewydolność serca czy niskie wartości ciśnienia tętniczego krwi. Ze strony układu pokarmowego pojawiają się zaparcia, wzdęcia, a niekiedy nawet niedrożność przewodu pokarmowego. Anorektycy mogą cierpieć na omdlenia i często mają problemy z koncentracją. Kobiety często nie miesiączkują i mają zaburzenia hormonalne. 

Dodatkowo pojawić się mogą osteoporoza, bóle kostne i zaniki mięśniowe. Badania laboratoryjne wskazują na anemię, niską liczbę leukocytów czy małopłytkowość.

Anoreksja – wizyta u lekarza

Osoby chore na anoreksję często nie zdają sobie sprawy ze swojego problemu i nie chcą udać się do lekarza. Czasem trafiają do gabinetu dopiero z powodu zaburzeń somatycznych. 

Leczenie jest w tym przypadku bardzo złożone. Konieczna jest pomoc psychologa, psychiatry, ginekologa czy endokrynologa. Nieodzowna jest też współpraca z dietetykiem. 

W praktyce diagnoza anoreksji opiera się na wywiadzie lekarskim i określeniu objawów. Trzeba też wykluczyć inne choroby, które powodować mogą spadek masy ciała. Są to nadczynność tarczycy, cukrzyca typu 1, choroby przewodu pokarmowego, nowotwory, niedoczynność przysadki czy niewydolność kory nadnerczy. 

Wskaźnikiem prawidłowej wagi jest BMI. To indeks masy ciała, który określa związek masy ciała z wzrostem. 

Zgodnie z Amerykańskim Towarzystwem Psychiatrycznym anoreksja dotyczy osób, które:

• dążą do uzyskania i utrzymania bardzo niskiej wagi,
• boją się przytyć i to mimo niedowagi,
• mają zaburzenia postrzegania własnej sylwetki,
• kobiety przez minimum 3 miesiące nie mają miesiączki.

Anoreksja – jak wygląda leczenie?

Niestety leczenie osób z anoreksją jest trudne. Wymaga współpracy wielu specjalistów. Czasem konieczne bywa leczenie specjalistyczne.

Wskazaniami do leczenia szpitalnego są brak efektu leczenia w poradni, ryzyko popełnienia samobójstwa czy znaczna utrata masy ciała i różnego rodzaju powikłania.  Celem jest przyrost masy ciała pacjenta i uzupełnienie niedoborów pokarmowych. Niekiedy konieczne jest nawet żywienie pozajelitowe. 

W przypadku leczenia farmakologicznego stosuje się leki przeciwdepresyjne i przeciwpsychotyczne. Inne preparaty dostosowuje się do indywidualnych potrzeb pacjenta:

• kobietom z brakiem miesiączki zalecana jest terapia hormonalna estrogenowo-progesteronowa, 
• czasem podaje się wapń w celu wzmocnienia kości.