Choroba posurowicza

Choroba posurowicza to zespół objawów przypominających reakcję alergiczną. Oznacza, że ludzki organizm zbyt silnie reaguje na pewne alergeny, które u osób zdrowych nie powodują żadnej choroby. 

Choroba posurowicza – krótka charakterystyczna

Choroba posurowicza to reakcja alergiczna na organizmu, która ma miejsce po przyjęciu pewnych leków czy po pozajelitowym  wprowadzeniu białka obcego gatunku. 

Choroba ta oznacza nadwrażliwość na antygen. Niepożądane objawy pojawiają się po przyjęciu niektórych leków, toksyn bakteryjnych lub obcego białka. Schorzenie to ma dwie postacie:

• klasyczną, która rozwija się na skutek podania pacjentowi obcego białka (przy błonicy czy tężcowi),
• reakcji typu choroby posurowiczej po zastosowaniu niektórych leków. 

Reakcje alergiczne pojawiają się nie tylko u osób dorosłych, ale i u dzieci. Zazwyczaj mają postać wysypki. 

Choroba posurowicza – przyczyny

Bezpośrednie przyczyny choroby to podawanie pacjentowi białka obcego gatunki w formie surowicy lub stosowanie określonych leków. Organizm wykrywa alergen i produkuje przeciwciała, aby się przed nim uchronić. Pojawiają się miejscowe stany zapalne. 

Nie wiadomo do tej pory, dlaczego u niektórych osób dany czynnik wywołuje nadwrażliwość. Choroba posurowicza pojawić się może po szczepieniu. Czasem objawia się po antybiotyku. W grupie ryzyka znajdują się głównie antybiotyki beta-laktamowe i sulfonamidy. 

Choroba posurowicza – objawy

Zazwyczaj zmiany pojawiają się już po kilku dniach od podawania antybiotyków lub surowicy. Sporo zależy od czynnika wywołującego chorobę i indywidualnych cech danego pacjenta. 

Objawy choroby posurowiczej podzielić można na cztery kategorie:

1. Zmiany skórne – pokrzywka, wysypka. Początkowo pojawiają się w jednym miejscu, ale z czasem zaczynają się rozprzestrzeniać. Pokrzywka bywa swędząca. Zmiany dotykają też błony śluzowe. 
2. Zmiany stawowo-mięśniowe – obrzęk i zaczerwienienie stawów, bolesność całego ciała, bóle mięśni, skurcze.
3. Zmiany neurologiczne – zaburzenia widzenia, zapalenie nerwów obwodowych, stany zapalne opon mózgowych.
4. Inne zmiany – biegunka, wymioty, nudności, gorączka, zapalenie kłębuszków nerwowych, powiększone węzły chłonne, krwiomocz, białkomocz, zapalenie mięśnia sercowego, problemy z oddychaniem. 

Choroba posurowicza – leczenie

Zacząć trzeba od postawienia prawidłowej diagnozy. Lekarz ustalić musi chorobę główną. Pomocne są w tym przypadku dodatkowe badania. 

Chorobę posurowiczą leczy się objawowo. Podstawa to odstawienie leku, który jest podłożem nadwrażliwości. Dodatkowo stosuje się:

• leki przeciwhistaminowe przy objawach skórnych,
• maści miejscowe,
• środki łagodzące świąd i pieczenie skóry,
• leki przeciwbólowe, aby złagodzić ból stawów,
• adrenalinę,
• glikokortykosteroidy,
• plazmaferezy przy ciężkim stanie pacjenta, aby oczyścić krew z niepożądanych substancji.  

Sama choroba posurowicza trwa do 2 tygodni. Ustępuje po rozpoczęciu prawidłowego leczenia. Czasem przechodzi sama. Powikłania zdarzają się rzadko, ale są za to bardzo ciężkie. Wymienić tutaj trzeba kłębuszkowe zapalenie nerek, zapalenie naczyń czy zapalenie nerwu wzrokowego.