Białaczka włochatokomórkowa

Białaczka włochatokomórkowa to rzadka odmiana przewlekłej białaczki limfocytowej. Jej objawami są przede wszystkim utrata wagi, osłabienie czy bóle kości. W razie zauważenia niepokojących objawów trzeba od razu udać się do lekarza i rozpocząć odpowiednie leczenie.

Białaczka włochatokomórkowa – krótka charakterystyka

Białaczka włochatokomórkowa należy do grupy chorób limfoproliferacyjnych. Wywodzi się z białych krwinek krwi – limfocytów. Dochodzi w tym przypadku do zwiększenia ilości dojrzałych limfocytów B. Występują one w krwi, szpiku kostnym i tkankach limfatycznych. 

Choroba swoją nazwę zawdzięcza charakterystycznemu wyglądowi komórek pod mikroskopem. Mają one włochate wypustki cytoplazmatyczne. HCL dotyka osoby dorosłe – zazwyczaj powyżej 50. roku życia. Aż cztery razy częściej chorują mężczyźni. Choroba ta nie dotyczy dzieci.

Białaczka włochatokomórkowa – przyczyny

Przyczyny tej choroby nie zostały jeszcze dokładnie poznane. Są jednak pewne czynniki, które odpowiadają za jej powstawanie:

• duże narażenie na działanie promieniowania jonizującego,
• ekspozycja na działanie rozpuszczalników,
• wirus Epsteina i Barr,
• wiek dorosły,
• niekiedy mutacje na chromosomie 5. 

Tempo narastania komórek jest w tym przypadku wolniejsze niż przy ostrej białaczce. Początek choroby jest zazwyczaj skryty i początkowo rozwija się ona łagodnie. Dlatego komórki nowotworowe gromadzą się w różnych narządach, prowadząc do ich wzrostu. Zaburzają również ich funkcjonowanie.

Białaczka włochatokomórkowa – objawy

W aż 25% przypadków początek choroby jest skryty – nie ma żadnych charakterystycznych objawów. Są to m.in. wychudzenie, utrata wagi, zmęczenie, osłabienie, bladość  skóry, bóle kości i stawów, bóle brzucha, krwawienia, zakażenia bakteryjne i grzybicze odporne na antybiotyki itd.

Białaczka włochatokomórkowa – diagnostyka

Zacząć trzeba od wizyty u lekarza rodzinnego. Powinien on wykonać badania fizykalne – sprawdzić stan poszczególnych narządów i węzłów chłonnych. Kolejnym krokiem jest wykonanie badań laboratoryjnych – morfologii krwi obwodowej z rozmazem. Z wynikami można już udać się do specjalisty hematologa. 

Na diagnostykę HCL składają się:

• badania laboratoryjne krwi,
• badania palpacyjne węzłów chłonnych,

• morfologia krwi z rozmazem, 
• badania biochemiczne,
• biopsja aspiracyjna lub trepanobiopsja szpiku, 
• badania molekularne i cytogenetyczne,
• badania obrazowe np. tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, USG klatki piersiowej czy RTG. 

Białaczka włochatokomórkowa – leczenie

Proces leczenia zaczyna się od obserwacji chorego przez kilka tygodni. Dopiero potem można określić, czy są jakieś wskazania do leczenia. Pod uwagę bierze się poziom hemoglobiny, płytek czy leukocytów. Czasem leczenie nie jest konieczne, bo białaczka rozwija się powoli. Mimo to trzeba pozostawać pod opieką lekarza.

Leczenie farmakologiczne pozwala na uzyskanie dłuższego okresu remisji. Mowa tutaj o chemioterapii i nowoczesnych lekach biologicznych. Te drugie stosowane są wówczas, gdy chemioterapia jest nieskuteczna lub niemożliwa do wykonania. Wtedy pacjentowi podaje się Interferon a. Wywołuje on niestety pewne skutki uboczne np. gorączkę czy bóle mięśni. 

W przypadku białaczki włochatokomórkowej chemioterapia jest bardzo skuteczna. W razie powiększenia śledziony  wykonuje się dodatkowo zabieg jej usunięcia – splenektomię. Konieczne jest też stosowanie leków, które osłaniają śluzówkę żołądka i wątrobę.