Wskaźnik WBC morfologia
Badania

Wskaźnik WBC morfologia – norma badania

WBC morfologia to skrót od ang. White Blood Cells, czyli białe krwinki, a wskaźnik WBC w morfologii krwi określa liczbę białych krwinek w jednostce objętości krwi (zwykle w 1 mikrolitrze). Wartość referencyjna WBC norma u zdrowych dorosłych wynosi zazwyczaj między 4,0 a 11 tysięcy/µl, ale może się różnić w zależności od metody badania. Zmiany liczby białych krwinek mogą świadczyć o różnych chorobach i stanach zapalnych w organizmie.

Leukocyty i ich rodzaje

Leukocyty to duża grupa różnorodnych komórek, których zadaniem jest ochrona organizmu. W medycynie międzynarodowej często występują pod nazwą WBC. Przyczyną wzrostu WBC są różne czynniki, w tym infekcje, urazy, niedokrwienie i martwica tkanek i inne. Mówiąc najprościej, wzrost liczby leukocytów wskazuje, że układ odpornościowy jest aktywnie zaangażowany w walkę z uszkodzeniami. Jednocześnie niskie wartości wskaźnika mogą świadczyć o braku odporności pod wpływem promieniowania, leków, niektórych infekcji wirusowych, a także chorób, którym towarzyszy upośledzenie tworzenia lub wzmożone niszczenie leukocytów.

Podział leukocytów

Białe krwinki dzielimy na następujące grupy:

  • LYM, limfocyty
  • MXD – agranulocyty (monocyty, bazofile i eozynofile)
  • NEUT, neutrofile
  • MON, monocyty
  • EO, eozynofile
  • BA – bazofile

Zadania leukocytów w organizmie

Głównym zadaniem neutrofili jest fagocytoza, czyli wchłanianie ciał obcych i ich niszczenie. Oprócz neutrofili funkcję fagocytozy pełnią makrofagi, w które w procesie ich rozwoju zamieniają się monocyty. Wysoki poziom monocytów oznacza stan zapalny, zwykle o charakterze infekcyjnym.

Eozynofile biorą udział w reakcjach związanych z komponentą alergiczną. Wzrost ich liczby obserwuje się przy alergiach, inwazjach pasożytniczych, niektórych infekcjach i chorobach onkologicznych.

Bazofile biorą udział w stanach zapalnych i alergiach, uwalniając heparynę, histaminę i serotoninę.

Limfocyty aktywnie uczestniczą w w niedoborach odporności, alergiach, stanach zapalnych i zaburzeniach autoimmunologicznych. Ich wysoka zawartość może świadczyć o infekcjach wieku dziecięcego, wirusowym zapaleniu wątroby, mononukleozie, gruźlicy i wielu innych chorobach.

Ocena wskaźników leukocytarnych i formuły leukocytów wymaga zrozumienia procesów patologicznych i fizjologicznych zachodzących w organizmie i nie powinna być prowadzona wyłącznie na podstawie danych tabelarycznych. 

Czym jest morfologia?

Morfologia krwi, nazywana także badaniem morfotycznym lub rozmazem krwi, to jedno z podstawowych badań diagnostycznych wykonywanych w laboratoriach medycznych. Polega na zbadaniu wyglądu i liczby poszczególnych elementów krwi, takich jak erytrocyty (czerwone krwinki), leukocyty (białe krwinki) i trombocyty (płytki krwi). W skład badania morfologicznego krwi wchodzą między innymi następujące wskaźniki:

  • WBC – liczba białych krwinek (leukocytów) w jednostce objętości krwi.
  • RBC – liczba czerwonych krwinek (erytrocytów) w jednostce objętości krwi. RBC morfologia jest obok WBC najistotniejszym wskaźnikiem stanu pacjenta.
  • HGB – stężenie hemoglobiny w jednostce objętości krwi.
  • HCT – hematokryt, czyli procentowy udział objętości czerwonych krwinek w stosunku do całkowitej objętości krwi.
  • MCV – średnia objętość czerwonych krwinek.
  • MCH – średnia masa hemoglobiny w jednej czerwonej krwince.
  • MCHC – średnie stężenie hemoglobiny w jednej czerwonej krwince.
  • PLT – liczba płytek krwi (trombocytów) w jednostce objętości krwi.

Wszystkie te wskaźniki mają znaczenie w diagnostyce chorób krwi i układu krwiotwórczego, a także w monitorowaniu stanu zdrowia pacjentów z chorobami przewlekłymi, takimi jak cukrzyca czy choroby serca.

NEUT morfologia – czym jest?

NEUT to skrót od ang. neutrophils, czyli neutrofile, które są jednymi z rodzajów białych krwinek. W badaniu morfologii krwi NEUT określa liczbę i procentowy udział neutrofilów w ogólnej liczbie leukocytów (WBC). Neutrofile są jednym z podstawowych typów białych krwinek, które biorą udział w reakcjach obronnych organizmu na infekcje i stan zapalny. Są w stanie fagocytować i niszczyć drobnoustroje, a także wydzielać różne substancje, które pomagają w zwalczaniu infekcji.

Właściwy poziom NEUT

Właściwy poziom NEUT zwykle wynosi między 40 a 75% liczby leukocytów. Zmiany w liczbie neutrofilów mogą być związane z różnymi stanami chorobowymi, takimi jak infekcje bakteryjne, choroby autoimmunologiczne czy nawet białaczki. W przypadku zakażeń bakteryjnych i stanów zapalnych, liczba neutrofilów może wzrosnąć, co jest objawem reakcji obronnej organizmu na infekcję. Natomiast w przypadku niektórych chorób autoimmunologicznych, takich jak toczeń lub reumatoidalne zapalenie stawów, liczba neutrofilów może być bardzo niska.

Kiedy zleca się morfologię?

Zwykle lekarz zleca badanie morfologii krwi, gdy pacjent skarży się na objawy, które mogą sugerować problemy z układem krwiotwórczym, takie jak zmęczenie, osłabienie, bladość skóry, szybkie męczenie się czy krwawienia, czyli tzw. niedokrwistość.

Morfologia krwi może być także zalecana jako badanie kontrolne u osób z chorobami przewlekłymi, takimi jak cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, choroby serca czy choroby nerek. Wszystkie te choroby mogą wpływać na funkcjonowanie układu krwiotwórczego.

WBC morfologia krwi jest również wykonywana w celu monitorowania skuteczności terapii i postępów leczenia chorób krwi oraz reakcji organizmu na leki lub terapię. W przypadku niektórych chorób, takich jak białaczka, morfologia krwi jest wykonywana regularnie, aby monitorować zmiany w liczbie i proporcjach poszczególnych typów krwinek.

Warto pamiętać, że zawsze to lekarz decyduje o konieczności wykonania badania morfologii krwi i interpretacji jego wyniku.

Leukocytoza, czyli WBC morfologia podwyższone

Leukocytoza to stan, w którym liczba białych krwinek (WBC) we krwi przekracza wartości referencyjne, czyli wynosi powyżej 11 tysięcy/µl u dorosłych. Leukocytoza może być związana z różnymi stanami chorobowymi, takimi jak infekcje bakteryjne, wirusowe lub grzybicze, choroby autoimmunologiczne, choroby układu krwiotwórczego, urazy, choroby nowotworowe lub stres emocjonalny.

W przypadku infekcji bakteryjnych, liczba białych krwinek zwykle wzrasta, ponieważ organizm wytwarza więcej leukocytów, aby zwalczyć infekcję. W przypadku chorób autoimmunologicznych lub chorób nowotworowych, leukocytoza może wynikać z nadprodukcji białych krwinek przez organizm. Leukocytoza może być także objawem stanów zapalnych, zakażeń grzybiczych czy raka.

WBC morfologia obniżone

Leukopenia to stan, w którym liczba białych krwinek (WBC) we krwi spada poniżej wartości referencyjnych, czyli poniżej 4,5 tysięcy/µl u dorosłych. Leukopenia może wynikać z różnych przyczyn, takich jak choroby układu krwiotwórczego, infekcje wirusowe, choroby autoimmunologiczne, terapia przeciwnowotworowa, radioterapia, a także niedobory żywieniowe, a szczególnie niedobór witaminy B12 lub kwasu foliowego.

W przypadku infekcji wirusowych, liczba białych krwinek zwykle spada, ponieważ wirusy atakują komórki odpornościowe, co prowadzi do zmniejszenia liczby leukocytów we krwi. W przypadku chorób autoimmunologicznych, organizm może niszczyć swoje własne komórki odpornościowe, co prowadzi do zmniejszenia liczby białych krwinek. Leukopenia może powodować osłabienie odporności organizmu i zwiększyć ryzyko infekcji.

Najważniejsze informacje:

  • WBC to skrót oznaczający białe krwinki, czyli leukocyty. Wskaźnik WBC w morfologii ogólnej krwi to miara liczby leukocytów w jednostce objętości krwi.
  • WBC w morfologii ogólnej jest jednym z podstawowych badań krwi, które pomaga lekarzom w diagnozowaniu różnych stanów chorobowych. Wzrost liczby WBC wskazuje na obecność stanu zapalnego lub infekcyjnego, podczas gdy spadek liczby WBC może wskazywać na zaburzenia odpornościowe lub choroby szpiku kostnego.
  • Normalny zakres WBC w morfologii ogólnej wynosi około 4,0-11,0 tys./mm3 u dorosłych. Jednak wartości te mogą się różnić w zależności od wieku, płci, poziomu aktywności fizycznej, stanu zdrowia ogólnego i innych czynników.

FAQ - Najczęsciej zadawane pytania

Co oznacza WBC morfologia?
WBC to skrót od ang. "white blood cells" (białe krwinki), a morfologia oznacza analizę kształtu, wielkości i innych cech morfologicznych tych komórek. Wynik WBC morfologii przedstawia liczbę, procentowy udział oraz cechy morfologiczne poszczególnych typów leukocytów w krwi obwodowej.
Co oznacza podwyższone WBC morfologia?
Podwyższone WBC morfologia oznacza, że liczba białych krwinek (leukocytów) w krwi obwodowej jest wyższa niż normalnie. Wynik ten może świadczyć o infekcji lub stanach zapalnych w organizmie, ale także o innych chorobach takich jak białaczka czy chłoniaki.
Co oznacza niskie WBC w morfologii?
Niskie WBC w morfologii krwi może być związane z różnymi czynnikami, takimi jak choroby autoimmunologiczne, takie jak toczeń rumieniowaty, reumatoidalne zapalenie stawów, choroba Hashimoto lub choroba Addisona. Podobnie jak w przypadku podwyższonych wyników WBC morfologii, niskie WBC morfologia nie jest wystarczająca do postawienia diagnozy choroby. Potrzebna jest ocena kliniczna przez lekarza, w tym wywiad, badanie fizykalne, wyniki innych badań laboratoryjnych i obrazowych, aby zidentyfikować przyczynę tego wyniku i podjąć odpowiednie leczenie.
Jaki poziom WBC jest niebezpieczny?
Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie, ponieważ poziom WBC, który uważany jest za niebezpieczny, może różnić się w zależności od przyczyny zmiany liczby białych krwinek i stanu ogólnego pacjenta. W przypadku podwyższonych WBC, poziom powyżej 11,0 tys./mm3 jest uważany za wyższy niż normalny i wskazuje na stan zapalny lub infekcyjny w organizmie. Jednakże, poziomy powyżej 25,0 tys./mm3 mogą wiązać się z ryzykiem powikłań i wymagają pilnej interwencji medycznej. Poziomy poniżej 2,0 tys./mm3 są uważane za bardzo niskie i zwiększają ryzyko infekcji.