Mezangialne kłębuszkowe zapalenie nerek

Mezangialne kłębuszkowe zapalenie nerek to uszkodzenie kłębuszków nerkowych przez nieprawidłowe działanie układu odpornościowego. Objawia się krwiomoczem, bólem lędźwi i nadciśnieniem tętniczym. Jak wygląda jego leczenie?

Mezangialne kłębuszkowe zapalenie nerek – czym jest?

Nerki to parzysty narząd znajdujący się w jamie brzusznej, który stanowi podstawowy element ludzkiego układu moczowego. To tam tworzy się mocz. Nerki odpowiadają też za usuwanie z organizmu szkodliwych substancji. Buduje je nefron, który składa się z cewki i kłębuszka nerkowego. W naczyniach kłębuszka ma miejsce filtrowanie krwi i początek tworzenia się moczu. Każda nerka to ponad milion nefronów. 

Ludzki układ odpornościowy chroni organizm przed czynnikami chorobotwórczymi. Wykorzystuje do tego wiele skomplikowanych mechanizmów. Przykładem jest produkcja przeciwciał przez limfocyty typu B. To one mają za zadanie rozpoznawać antygeny, a więc substancje wchodzące w skład wirusów czy bakterii. Są jednak takie sytuacje, gdy układ immunologiczny jest zaburzony i atakuje własne komórki. Mowa o chorobach autoimmunologicznych. 

Mezangialne kłębuszkowe zapalenie nerek to schorzenie, którego podstawą jest uszkodzenie kłębuszków w efekcie nieprawidłowego działania układu odpornościowewgo. Ten zaczyna niszczyć kłębuszki nerkowe z nieznanego powodu. Najczęstszym typem schorzenia jest Nefropatia IgA zwana chorobą Bergera. 

Mezangialne kłębuszkowe zapalenie nerek – przyczyny

Nie jest znany dokładny mechanizm powstawania tej choroby. Nie bez znaczenia są tutaj prawdopodobnie czynniki genetyczne. W przypadku nefropatii IgA do uszkodzenia kłębuszków dochodzi na skutek zbyt dużej produkcji immunoglobuliny typu A i upośledzenia jej eliminacji. Jej złogi gromadzą się w kłębuszkach i powodują uszkodzenie nerek w efekcie nieprawidłowej reakcji układu odpornościowego. 

Jest wiele przyczyn nadmiernej produkcji IgA. Mogą na to wpływać niektóre wirusy i bakterie oraz gluten.

Mezangialne kłębuszkowe zapalenie nerek – objawy

Najbardziej charakterystyczne objawy tej choroby to:

• nawracający krwiomocz, który ma związek ze zwiększoną liczbą erytrocytów w moczu,
• bóle lędźwiowe zazwyczaj powiązane z krwiomoczem,
• objawy zespołu tarczycowego,
• objawy niewydolności nerek,
• nadciśnienie tętnicze.

Mezangialne kłębuszkowe zapalenie nerek – diagnostyka

Krwiomocz to objawy niepokojący. Po jego wykryciu trzeba od razu udać się do lekarza. W przypadku nefropatii IgA zazwyczaj towarzyszy mu infekcja układu oddechowego. W praktyce jest wiele schorzeń, które dają podobne objawy. 

Podstawą jest tutaj badanie moczu, które pozwala na określenie wybranych jego parametrów. Krwiomocz oznacza obecność erytrocytów w moczu. Białkomocz to z kolei obecność w moczu białka. 

Przy mezangilnalnym KNZ w badaniu krwi zauważyć można zwiększone stężenie immunoglobuliny A w surowicy krwi. 

Niekiedy wykonuje się też biopsję nerki. To badanie pozwala na postawienie ostatecznej diagnozy. Nakłucie nerki następuje pod kontrolą USG w znieczuleniu miejscowym. Przeciwwskazaniami do tego zadania są obecność tylko jednej nerki, ciężkie nadciśnienie tętnicze, zaburzenia krzepnięcia, nowotwory nerki, zmiany ropne w nerkach czy wielotorbielowatość nerki. Możliwe powikłania to z kolei krwiomocz, masywne krwawienie to jamy brzusznej i przetoka tętniczo-żylna. 

Mezangialne kłębuszkowe zapalenie nerek – leczenie

Leczenie tego schorzenia ma charakter objawowy. Nie są znane jego przyczyny, a więc nie można leczyć go przyczynowo. Terapię dobiera się na podstawie stopnia uszkodzenia nerek. Początkowo wykorzystuje się leki, które zmniejszają tracone przez nerki białko. Są to blokery receptora angiotensynowego. 

Z czasem włączane jest leczenie immunosupresyjne. Jego celem jest zmniejszenie negatywnego wpływu układu odpornościowego na kłębuszki nerkowe. Te leki działają jednak w dużej mierze szkodliwe na organizm.

U osób, które dodatkowo mają zapalenie migdałków podniebiennych, zaleca się wykonanie tonsillektomii. Polega ona na usunięciu migdałków przez laryngologa. 

Choroby tej nie da się wyleczyć, a więc z czasem dojść może do niewydolności nerek. Jednak na szczęście zazwyczaj schorzenie rozwija się powoli.