Łokieć tenisisty

Łokieć tenisisty to problem, który dotyka często osoby rozpoczynające naukę gry w tenisa czy squasha. Objawia się bólem, który odczuwany jest po bocznej stronie stawu łokciowego. Trzeba rozpocząć leczenie ortopedyczne.

Łokieć tenisisty – czym jest?

Łokieć tenisisty to zespół bólowy zewnętrznej powierzchni stawu łokciowego. Wynika z przeciążenia mięśni i ścięgien. Ból obecny jest na niewielkiej wyniosłości kostnej po zewnętrznej stronie łokcia.

To mała powierzchnia w stosunku do naprężeń i napięć, które powstają na skutek intensywnej pracy mięśni. Schorzenie jest efektem licznych przeciążeń i mikrourazów, które powstają na tle stanu zapalnego.  

Staw łokciowy ma skomplikowaną budowę i jest podatny na urazy. Łokieć tenisisty zazwyczaj objawia się między 30. i 60. rokiem życia. Dotyczy głównie osób pracujących przy komputerze i wykorzystującym do pracy nadgarstek. W praktyce tylko 10% chorych gra w tenisa czy badmintona. Są to na ogół osoby rozpoczynające przygodę ze sportem, które nie mają jeszcze zbyt dobrze opanowanej techniki. 

Łokieć tenisisty to choroba zawodowa stomatologów, elektryków, masażystów, ślusarzy czy ortopedów.

Łokieć tenisisty – objawy

Łokieć tenisisty objawia się:

• bólem po bocznej stronie stawu łokciowego,
• tkliwością,
• osłabieniem siły mięśni,
• bólem w czasie aktywności wyprostnej nadgarstka,
• bólem w czasie skręcania przedramienia,
• trudnościami podczas wykonywania prostych czynności.

Łokieć tenisisty – diagnostyka

Leczeniem schorzenia zajmuje się ortopeda. Przed postawieniem diagnozy powinien zlecić USG stawu łokciowego, zdjęcie RTG, rezonans magnetyczny czy elektromiografię. Zdarza się, że konieczna jest artroskopia stawu łokciowego. Do stawu wprowadza się przyrząd optyczny, który pozwala na obserwację zmian chorobowych. 

Co ciekawe, łokieć tenisisty samoistnie ustępuje w 90% przypadków w ciągu 2 lat.

Łokieć tenisisty – leczenie

Leczenie łokcia tenisisty trwa od 6 do 12 tygodni. Sporo zależy od czasu trwania dolegliwości, charakteru zmian degeneracyjnych w ścięgnie i stosowanego leczenia. Celem terapii jest zmniejszenie bólu, zwiększenie siły mięśni i usprawnienie stawu. Nie można unikać ruchu w stawie, gdyż to skończyć się może zanikiem mięśni. 

W czasie leczenia łokcia tenisisty stosuje się:

• okłady z lodu, maści przeciwbólowe,
• zabiegi fizykoterapeutyczne np. krioterapię czy jonoforezę,
• specjalistyczny masaż leczniczy,
• terapię manualną tkanek w rejonie kończyny górnej,
• ortezy odciążające przyczepy uszkodzonych ścięgien,  
• rzadko iniekcje ze sterydów w okolice uszkodzonych ścięgien. 

Najnowocześniejszymi metodami leczenia łokcia tenisisty są:

• ESWT, a więc terapia falą uderzeniową generowaną na ścięgno, która daje natychmiastowy efekt (trwały),
• TOPAZ, czyli terapia z wykorzystaniem generatora fal radiowych,
• iniekcje z płytkowych czynników wzrostu. 

Podjęte działanie prowadzić ma do stymulacji procesu regeneracji uszkodzonego ścięgna. Skuteczność wymienionych metod zależy od stopnia zaawansowania choroby. 

Czasem zmiany są tak zaawansowane, że konieczna jest operacja. Wykonuje się w tym przypadku:

• zabieg Hohmanna, a więc odcięcie mięśnia prostownika o 1 cm od nadkłykcia kości ramiennej, ręka unieruchomiona jest potem przez 2 tygodnie, 
• zabieg Stucha, czyli wycięcie przyczepu mięśni i okostnej, która pokrywa nadkłykieć boczny.  

Farmakologiczne leczenie obejmuje stosowanie tabletek doustnych, których nie można jednak nadużywać, bo powodować mogą wiele skutków ubocznych. Miejscowo stosuje się też specjalne maści i żele. 

W czasie leczenia na 2-3 tygodnie trzeba wyeliminować wszystkie ruchy, które nasilają ból. Nie można jednak zupełnie zaniechać ruszania stawem, bo to skutkuje zanikiem mięśni.

Domowe sposoby na łokieć tenisisty przynoszą tylko doraźną poprawę.