Krótkowzroczność

Krótkowzroczność cechuje się prawidłowym widzeniem z bliska i kiepskim z daleka. Wadą korygować można dzięki odpowiednio dobranym okularom lub szkłom kontaktowym. Możliwa jest również chirurgiczna korekta wzroku. 

Przyczyny wady wzroku

Krótkowzroczność powstaje zwykle wskutek zbyt długiej osi gałki ocznej. Zdarza się, że jej przyczyną są nieprawidłowości w budowie rogówki. Przykładem jest wrodzona olbrzymia rogówka odpowiadająca za wysoką krótkowzroczność. 

Pacjenci mają problem z widzenie w dal, ale położone blisko przedmioty widzą doskonale. Cechą charakterystyczną dla tej wady jest mrużenie oczu, które nieco poprawia ostrość widzenia. 

W oku zdrowym promienie  świetlne są ogniskowane na siatkówce. W krótkowzroczności skupiają się przed siatkówką. Powodem bywa nieprawidłowa geometria samej gałki ocznej, nieprawidłowości rogówki czy zwiększenie mocy łamiącej elementów układu optycznego oka.

Krótkowzroczność – rodzaje

Wyróżnia się:

• krótkowzroczność niską, która pojawia się w wieku szkolnym i stabilizuje wraz z zakończeniem wzrostu gałki ocznej (krótkowzroczność szkolna), wynosi do 3-4 dioptrii,
• krótkowzroczność średnią do 8 dioptrii,
• krótkowzroczność wysoką zwaną postępującą, która pogłębia się razem z wiekiem, ma związek z patologicznym wydłużeniem gałki ocznej.

Czynniki ryzyka i profilaktyka

Czynnikami ryzyka są w tym przypadku rasa żółta, choroba w rodzinie, płeć żeńska i wcześniactwo. Wadzie nie da się zapobiec, ale można ją korygować. Nie da się niestety zapobiec jej postępowi. 

W razie pogorszenia ostrości wzroku trzeba udać się do okulisty. Po wykonaniu badania powinien on podjąć próbę  korekcji wady za pomocą  soczewki. Zaczyna się od soczewek najsłabszych, idąc w górę. Obecnie bardzo popularna jest automatyczna refraktometria – to komputerowe badanie wzroku. 

Dość obiektywną metodą badania wad refrakcji jest skiaskopia. Wykonuje się ją po  farmakologicznym porażeniu akomodacji. Lekarz obserwuje cień w obrębie źrenicy w czasie oświetlania dna oka za pomocą lusterka płaskiego. Przy krótkowzroczności cień porusza się przeciwnie do ruchu lusterka. 

Leczenie krótkowzroczności

Zazwyczaj sięga się po korekcję optyczną w postaci okularów czy soczewek kontaktowych. Soczewki mogą się jednak wiązać z ryzykiem stanów zapalnych spojówek czy owrzodzenia rogówki. Przy krótkowzroczności wykorzystywane są soczewki rozpraszające minusowe. 

Istnieje też możliwość korekcji chirurgicznej tej wady wzroku. Z pomocą przychodzi m.in. keratotomia radialna. Lekarz nacina rogówkę, osłabiając jej zdolność do załamania światła. Laserowe techniki to z kolei fotokeratektomia refrakcyjna polegają na usunięciu za pomocą lasera części rogówki. 

Inne popularne metody laserowe to LASEK i LASIK. Wcześniej trzeba jednak ocenić grubość rogówki. Przy wysokiej wadzie istnieje też możliwość korekcji soczewką wewnątrzgałkową. Soczewkę pacjenta zastępuje się sztuczną soczewką o odpowiedniej mocy łamiącej. 

Zabiegi laserowe wiązać się niestety mogą z pewnymi powikłaniami np. zespołem suchego oka, stanami zapalnymi czy przymgleniem rogówki. Efekt zależy w dużej mierze od procesu bliznowacenia, który zmniejsza efektywność zabiegu. Często więc w celu jego zatrzymania stosuje się krople sterydowe. 

Zawsze trzeba pamiętać o regularnych kontrolach u okulisty, aby monitorować wadę i ocenić narząd wzroku pod kątem jaskry. Krótkowczorność jest bowiem czynnikiem, który sprzyja rozwojowi jaskry otwartego oka. 

Wada ta często jest wykrywana przypadkowo np. w czasie badań kontrolnych w szkole, bo nie utrudnia początkowo codziennego funkcjonowania. Nie należy jej korygować własną rękę, sięgając po tanie okulary z supermarketu czy targu. To może tylko pogorszyć sytuację.