Gastrinoma

Gastrinoma to guz neuroendokrynny, który występuje w trzustce i dwunastnicy. Jest zdolny do produkcji gastryny, która odpowiada za wydzielanie soku żołądkowego. W jaki sposób się objawia? Jak wygląda jego leczenie?

Gastrinoma – krótka charaktersytyka

Gastrinoma to guz neuroendokrynny zaliczany do wyspiaków trzystki. Wywodzi się   komórek zdolnych do produkcji hormonów. W tym przypadku jest to gastryna odpowiadająca za produkcję soku żołądkowego. Inna nazwa schorzenia to guz gastrynowy. To drugi najpopularniejszy nowotwór trzustki o podłożu hormonalnym.

Wyspiaki trzustki są nowotworami neuroendokrynnymi, które wywodzą się z komórek wysp trzustkowych. Stanowią 1,5% wszystkich złośliwych zmian nowotworowych trzustki. Do wyspiaków zalicza się też glukagonomę, somatostatinomę, VIPomę czy wyspiaki nieczynne hormonalnie. 

Gastrinoma lokalizuje się przede wszystkim w głowie trzustki, rzadziej w dwunastnicy. Ma rozmiar do 1 cm. Dotyczy rocznie 1 na 1 000 000 osób. 

Guzy neuroendokrynne – krótka charaktersytyka

Wyspiaki trzustki są guzami neuroendokrynnymi przewodu pokarmowego i trzustki. Zalicza się je do nowotworów neuroendokrynnych. Nie są to nowotwory powszechnie wykrywane. Sprawiają przy tym spore trudności diagnostom. Ich objawy są mało charakterystyczne. Często wykrywane są więc bardzo późno.

Guzy neuroendokrynne – objawy

Gastrinoma objawia się głównie zespołem Zollingera-Ellisona. Dotyczy on 50% chorych. Polega on na nadprodukcji soku żołądkowego, co powoduje tworzenie się wrzodów przewodu pokarmowego – dwunastnicy i żołądka. 

Pacjenci z gastronomią cierpią podobnie jak chorzy na wrzody. Odczuwają zgagę i mają nudności, wymiotuje, boli ich brzuch, nie chcą jeść itd. Pojawiają się w ich przypadku wzdęcia, zaparcia i biegunki.

Guzy neuroendokrynne – diagnostyka

Podstawowe znaczenie w diagnostyce gastrinomy mają:

• rezonans magnetyczny,
• badanie USG,
• tomografia komputerowa,
• scyntygrafia receptorów somatostatynowych,
• pozytonowa tomografia emisyjna z użyciem galu. 

Na podstawie badań obrazowych rzadko udaje się znaleźć pierwotne ognisko choroby. Gastrinoma często wykrywana jest dopiero wówczas, gdy pojawiają się przerzuty.

Guzy neuroendokrynne – rokowania

Rokowania są na szczęście w tym przypadku dość dobre. Guzy neuroendokrynne rosną raczej wolno i poddają się leczeniu. Można wyleczyć nawet późno wykryte zmiany. Przeciętna długość życia pacjentów ze zmianami rozsianymi wynosi 10 lat. 70% pacjentów przeżywa ponad 5 lat od momentu postawienia diagnozy. 

Guzy neuroendokrynne leczy się za pomocą analogów somatostatyny. Są to leki hormonalne. Niektóre osoby dodatkowo wymagają leczenia chirurgicznego. Sporo zależy od wielkości, lokalizacji i stopnia złośliwości guza. Rzadziej stosowana jest celowana terapia izotopowa.