Choroba Leśniowskiego-Crohna to choroba przewlekła składająca się z okresów remisji i nawrotów. To obok zapalenia jelita grubego jedno z popularniejszych schorzeń zaliczanych do grupy nieswoistych zapaleń jelit. To pełnościenny proces zapalny, który rozwinąć się może w każdy odcinku przewodu pokarmowego, nie tylko w jelitach. Zazwyczaj lokalizuje się jednak w końcowej części jelita krętego.
Choroba Leśniowskiego-Crohna – krótka charakterystyka
Choroba Leśniowskiego-Crohna po raz pierwszy opisana została w roku 1769 prze Giovanni’ego Morgagni’ego. Jednak dokładniej zbadał ją dopiero w roku 1904 polski chirurg Antoni Leśniowski. Potem rozwinął te badania w roku 193 Burrill Bernard Crohn.
Schorzenie to występuje przede wszystkim w krajach wysoko rozwiniętych. Dotyczy głównie osób młodych – między 16. i 25. rokiem życia. Na chorobę Leśniowskiego-Crohna zapadają kobiety i mężczyźni.
Choroba Leśniowskiego-Crohna – przyczyny
Trudno jest wskazać przyczynę powstawania tej choroby. Znaczenie tutaj mają prawdopodobnie czynniki genetyczne, niekorzystny skład mikroflory jelitowej oraz podatność na uszkodzenia mechanizmów odpowiedzi immunologicznej.
Na zachorowanie bardziej narażone są osoby palące papierosy i po zapaleniu wyrostka robaczkowego. Chorobie sprzyjają infekcje bakteryjne i wirusowe układu pokarmowego.
Warto postawić zatem na profilaktykę. Wskazana jest zdrowa, urozmaicona dieta bez sztucznych dodatków i żywności wysoko przetworzonej. Uważać też trzeba na antybiotyki czy leki przeciwbólowe.
Niektórzy są zdania, że choroba Leśniowskiego-Crohna ma związek ze stresem. Czasem zachorowanie prowadzi do powikłań:
- powstania przetok i zwężeń,
- kamicy moczowej,
- krwawień i perforacji jelit,
- kamicy żółciowej,
- pałeczkowatych palców.
Choroba Leśniowskiego-Crohna – objawy
Choroba rozwija się zazwyczaj powoli, a jej objawy zależą od lokalizacji zmian. Przypominają początkowo symptomy zapalenia wyrostka robaczkowego. Są to więc biegunki czy bóle brzucha, czasem nudności.
W jamie ustnej pojawiają się nadżerki i afty Suttona. Objawy dotyczą także odbytu – narośle, ropnie, przetoki. Choroba Leśniowskiego-Crohna składa się z okresów zaostrzeń i remisji.
Warto też wspomnieć o objawach pozajelitowych. Są to przede wszystkim zmiany skórne i stawowe, które dotyczą około 30% chorych. Z uwagi na poziom nasilenia objawów schorzenie to podzielić można na kilka postaci – łagodną, umiarkowaną i ciężką.
Choroba Leśniowskiego-Crohna – diagnostyka
Podstawowym badaniem wykonywanym w tym przypadku jest badanie endoskopowe. Do analizy histopatologicznej pobiera się też wycinki. Istotne są badania krwi, a dokładniej CRP, który jest wskaźnikiem stanu zapalnego.
Badaniem pozwalającym na postawienie diagnozy bywa kolonoskopia. Ocena zmian w okolicach odbytu jest możliwa dzięki rezonansowi magnetycznemu.
Choroba Leśniowskiego-Crohna przypominać może inne schorzenia np. gruźlicę, infekcje wirusowe i bakteryjne czy jersiniozę.
Choroba Leśniowskiego-Crohna – leczenie
Nie jest znana przyczyna tej choroby, dlatego leczona jest ona głównie objawowo. Do wyboru są dwie strategie. Pierwsza oparta jest na wdrożeniu agresywnego leczenia. Druga z kolei stopniuje wykorzystywane leki w zależności od postępów leczenia. Ostateczna decyzja należy oczywiście do lekarza. Stosuje się w tym przypadku głównie glikokortykosteroidy i aminosalicylany. W trudniejszych przypadkach chorym podawane są leki immunosupresyjne.
Choroba Leśniowskiego-Crohna często wymaga leczenia operacyjnego ropni, zwężeń czy zatok.
Choroba Leśniowskiego-Crohna – dieta
Bardzo istotna jest w tym przypadku odpowiednia dieta. Chorzy powinni zrezygnować z jedzenia potraw smażonych czy bardzo pikantnych. W ich jadłospisie powinny się znaleźć owoce, warzywa, jajka, ryby, chude mięso, kasze, makaron, pieczywo jasne, ziemniaki czy zioła. Zakazane są z kolei kawa, alkohol, tłuste mięso, ostre przyprawy, sery topione, niektóre owoce i warzywa, pieczywo żytnie czy solone masło.
Najważniejsze informacje:
- Choroba Leśniowskiego-Crohna zaliczana jest do do grupy nieswoistych zapaleń jelit.
- Leczenie schorzenia Leśniowskiego-Crohna opiera się głównie na stosowaniu glikokortykosteroidów doustnych i dożylnych. Niekiedy trzeba wykonać zabieg operacyjny.
- Choroba Leśniowskiego-Crohna przebiega z okresami zaostrzeń i remisji. Nie są dokładnie znane przyczyny jej powstawania.
- W diecie chorych na chorobę Leśniowskiego-Crohna ogromne znaczenie ma zdrowa, zbilansowana dieta.
FAQ - Najczęsciej zadawane pytania
- Jak objawia się choroba Leśniowskiego-Crohna?
- Sporo zależy od lokalizacji zmian. Objawy na ogół związane są z przewodem pokarmowym. Zaliczyć do nich można ból brzucha, wymioty czy biegunki. W ustach pojawiają się nadżerki i afty.
- Ile lat można żyć z choroba Crohna?
- Rokowania nie są złe, ale bardzo duże znaczenie ma odpowiednie leczenie, które poprawia jakość życia osób chorych.
- Jak wygląda leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna?
- Podstawą jest odpowiednio dobrana przez lekarza farmakoterapia. Opiera się ona m.in. na glikokortykosteroidach i lekach immunosupresyjnych.
